Jeugdroman over het thema pesten gebaseerd op het levensverhaal van Niels van Baelen, die geboren is met een lichamelijke handicap. Het leven stelt geen vragen, weet Niels, maar hij doet dat wel. Want waarom moest hij zijn benen laten breken in verschillende operaties, maar kan hij nog steeds niet goed lopen? Waarom wil niemand met hem praten op de speelplaats? Waarom pesten pesters? Niels vlucht in gamen, want daarin kan (bijna) alles. Maar een echt mens heeft maar één leven. Of toch niet? Het boek is in een heldere, ongecompliceerde stijl geschreven. Wel enkele Vlaamse uitdrukkingen als ASO (middelbaar onderwijstype in Belgie vergelijkbaar met VWO). 'In real life' zal een breed publiek van jonge lezers aanspreken. Vanaf circa 15 jaar.

De titel van dit boek is goed gekozen: In real life. Het boek is dan ook een beschrijving van het echte leven van Niels Van Baelen. De verhalen die hij vertelt als jongeman met een fysieke beperking en autisme zijn heel erg herkenbaar voor anderen die dezelfde diagnose kregen. Ongetwijfeld is ook het stuk hoe pesten in je kleren kan kruipen herkenbaar voor veel te veel jongeren in deze tijd. Dat maakt dat het boek maatschappelijk best relevant is. Bovendien geeft Niels zelf aan dat het boek voor hem een verwerkingsproces was. Daardoor heeft het boek zeker en vast zijn bestaansrecht.

Het boek zelf leest echter niet zo vlot. Het is eerder fragmentarisch opgebouwd en beschrijft losse gebeurtenissen uit het leven van Niels. Die “hoofdstukjes” zijn vaak maar twee bladzijden lang, afgewisseld met één pagina uit de langgerekte beschrijving van zijn zelfmoordpoging. Zo krijg je een boek dat ongelooflijk vaak heen en weer springt tussen een fragment in het verleden (niet chronologisch) en een pagina die zich afspeelt op de brug waarvan Niels zich wou laten vallen. Dat is goed zichtbaar door het gebruik van een ander lettertype. Telkens wordt er in dat 'verleden' aangegeven hoe lang de gebeurtenis plaatsvond voor de zelfmoordpoging. Het is overduidelijk dat dat centraal staat in het leven van Niels. Op zich is daar niks mis mee, maar het bemoeilijkt het inlevingsvermogen en het leesplezier omdat er niet echt een verhaal tot stand komt.

Wat Niels zelf wil bereiken is dat het verhaal een lichtpuntje mag zijn voor zij die zich erin herkennen. Ik twijfel er niet aan dat dat doel is bereikt.

Verberg tekst