In Anna ruimt op is Anna op zoek naar haar knuffel Konijn. Ze wil graag met hem spelen, maar kan hem nergens vinden tussen al het andere speelgoed dat rondslingert in haar kamer. Ze vraagt haar ouders of zij weten waar Konijn is, maar ook zij weten het niet. Papa raadt haar aan om haar speelgoed op te ruimen, dan vindt ze haar knuffel vast wel terug, maar daar heeft Anna geen zin in. Ze zoekt dan maar verder in de gang tussen de schoenen, op het toilet… maar Konijn is nergens te bespeuren. Even denkt ze dat haar kleine broertje haar knuffel heeft gepikt, maar die ligt al een tijdje te slapen en kan haar knuffel dus niet hebben. Na nog eens gezocht te hebben in en onder de mand van de hond, besluit Anna dan toch maar op te ruimen. En wat ze vindt ze terug bij het opruimen? Konijn!
In dit boek maken we kennis met de kleine Anna, die hoogstwaarschijnlijk geen zin heeft om op te ruimen. Anna zit in haar kamer waar overal speelgoed rondslingert, maar het konijn waar ze het allerliefst mee wil spelen, kan ze niet vinden. Opruimen wil ze eerst niet en ze geeft liever de schuld aan anderen dan op te ruimen. Voor jonge kinderen zullen Anna's situatie en gevoelens allicht heel bekend voorkomen. De lezers leren samen met Anna dat het soms nodig is om orde te scheppen.
De tekeningen zijn vrij eenvoudig gehouden, zodat de lezer zich kan focussen op de belangrijkste boodschappen die via de tekeningen verteld worden. Hoewel de personages zonder al te veel details getekend zijn, is het aan de gezichtsexpressie toch duidelijk te zien hoe Anna zich voelt. In het begin is Anna een beetje verward omdat ze haar knuffel niet kan vinden en kijkt ze nogal sip bij het idee om te moeten opruimen, maar aan het eind zien we haar breed lachen als ze haar knuffel terugvindt. De tekst geeft nog wat extra achtergrond en detail, en is met zijn korte zinnen en eenvoudige woorden goed afgestemd op de jonge lezer.
[Geertrui Vanhooydonck] Verberg tekst

Anna is Konijn kwijt. Ze zoekt overal tussen al haar speelgoed. Hij blijft onvindbaar tussen al haar spullen, maar opruimen, daar heeft ze helemaal geen zin in. Deel uit de uitgebreide serie prentenboekjes over Anna, waarin de peuter dit keer haar lievelingsknuffel kwijt is. Uiteindelijk volgt ze papa's advies op en gaat ze opruimen. Zeer herkenbaar onderwerp voor peuters en kleuters. Kleurige, simpele, maar effectieve illustraties. Je kunt het verschil tussen een vrouw en man moeilijk onderscheiden en er bestaan slechts twee gezichtsuitdrukkingen, een 'big smile' of een treurig mondje. De vrij lange, duidelijk geschreven tekst (vier tot zes regels) staat op de linkerpagina op een witte achtergrond; de paginagrote illustraties staan rechts. Leuk, handzaam prentenboek, met iets steviger bladzijdes en een herkenbaar thema voor peuters en kleuters. Vanaf ca. 2,5 jaar.

Een heel herkenbaar boek over opruimen, iets wat geen enkel kind graag doet.
Anna is haar knuffelkonijn kwijt, ze kan het echt nergens vinden. Papa raadt haar aan om eens goed op te ruimen, maar daar heeft ze helemaal geen zin in. Vervolgens gaat ze op andere plaatsen zoeken, maar als dat niet lukt, besluit ze toch maar op te ruimen. Het speelgoed wordt netjes gesorteerd en ja hoor, uiteindelijk vindt ze het konijn terug.
Over de originaliteit van deze boekjes hoor je amper iemand lovend praten en dat hoeft eigenlijk ook niet. Ze zijn bruikbaar in de klas en thuis, want heel herkenbaar, maar de prenten zijn echt wel achterhaald. Wel een leuk detail: het konijn is eigenlijk niet helemaal weg, je ziet een oortje dat komt piepen onder een speelgoedauto.