Oliver en Tycho hebben elkaar ontmoet op een kamp in de Verenigde Staten. Na wat gescharrel met meisjes ontdekken ze dat ze verliefd op elkaar zijn. Fijngevoelig typeert Van de Vendel Tycho's verwarring, zijn schaamte ook, zijn verkrampte pogingen om zijn verliefdheid te onderdrukken en vooral de drang om te uiten wat hij voelt. Het wordt steeds moeilijker om het voor de anderen verborgen te houden. Elke aanraking en elke blik slaan vonken. Ze vinden elkaar ook in de muziek van de Bluegrass Band, "Muziek? Het leek wel hitte met een stem". Ze worden uit het kamp gezet. In de enkele bladzijden 'rust', voor ze op het vliegtuig worden gezet, worden de verschillen tussen hen beiden duidelijker: Tycho piekert voortdurend en Oliver lijkt spontaner, al weet je dat nooit zeker, want je leert hem vooral kennen via Tycho. Ze beslissen om samen naar Noorwegen te vliegen. In hun huis in Noorwegen houden de wanden de buitenwereld tegen. Oliver wil het liefst de hele tijd binnen blijven, dicht bij elkaar, maar Tycho wordt onrustig, er is iets in Oliver waar hij niet bij kan. Hij krijgt het er steeds moeilijker mee dat Oliver hen afschermt. Gaandeweg wordt de vraag dwingender hoe sterk de liefde is en in welke mate ze bestand is tegen wat haar belaagt.

De complexe psychologische uitwerking en de sensuele taal maken van De dagen van de bluegrassliefde een meesterwerk. Van de Vendel doet mij aan de door hem bewonderde Amerikaanse schrijver Cormac MacCarthy denken, door zijn vermogen om in één alinea een personage tot leven te brengen of in één zin een heel verhaal op te roepen.

De dagen van de bluegrassliefde werd bekroond met de Gouden Zoen 2000 voor de beste jeugdroman. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Tycho en Oliver gaan in de zomervakantie na hun eindexamen een jeugdkamp leiden in Amerika. De een is een Nederlander, de ander een Noor. De overweldigende ervaring van de ontdekking van vrijheid en grootsheid wordt mooi en sfeervol beschreven. De snelheid van leven en van indrukken en de beschrijving daarvan in het daarbij passend jargon komen authentiek over. Ook subtiel en authentiek komt de onverwacht ontluikende liefde van de jongens voor elkaar naar voren. Er rust niet echt een taboe op deze relatie, maar toch is het moeilijk hiermee voor de dag te komen. Het voortijdig vertrek uit Amerika, een jeugdvoetbaltoernooi voor de landelijke selectie, het verblijf in een jongerenhotel in Oslo worden met name beschreven vanuit de onzekerheid over de onvoorspelbare afloop van deze jongensliefde. De roman is mooi opgebouwd en de beschrijvingen geven een realistisch en herkenbaar beeld. Winnaar van de Gouden Zoen 2000. Deze titel gaat vooraf aan de jongerenroman 'Ons derde lichaam' en volgt 'Oliver'. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

In deze vijfde druk van Edward Van de Vendels 'De dagen van de bluegrassliefde' maken we kennis met de achttienjarige Tycho. Hij sluit zich aan als monitor op een Amerikaans jeugdkamp. Daar leert hij Oliver kennen, een Noor die even voetbalgek is als de Nederlandse Tycho. Wat volgt, is een zomer vol ontdekkingen, zoals zo herkenbaar is voor veel achttienjarigen die proeven van de vrijheid na het afronden van hun middelbare studies. Tycho en Oliver geven aan het woord ontdekking echter nog een andere betekenis; na een intense vriendschap ontstaat er verliefdheid, die subtiel beschreven wordt door Van de Vendels pen. De relatie staat nooit overdreven op de voorgrond, wat de terughoudendheid van de hoofdpersonages mooi weerspiegelt. Sensatie uit de klassieke probleemroman is hier ver te zoeken. Veel jongeren zullen in Oliver en Tycho's verhaal een herkenbaar relaas ontwaren, zeker degenen die ook worstelen met hun geaardheid. De roman is niet zwaar op de hand, hij tintelt en bruist zoals de zomer waarin hij zich afspeelt.

Deze roman werd al voor de vijfde keer herdrukt en verscheen voor het eerst in 1999, toch een tijd waarin nog niet veel over een dergelijk thema geschreven werd. Ook nu is het verhaal nog actueel, zo blijkt. Er zijn nog twee andere boeken waarin Oliver een rol speelt, in willekeurige volgorde te lezen.

Verberg tekst

Vóór Tycho Zeling begint met hogere studies, brengt hij de zomervakantie door in Amerika waar hij assistent-begeleider wordt in een internationaal kinderkamp. Onderweg naar zijn bestemming ontmoet hij Oliver Kjelsberg, een Noor, die net als Tycho een baantje heeft in de ‘Little World Organization’. Tussen Tycho en Oliver groeit een hechte vriendschap en nog veel meer dan dat. Voor de beide jongens wordt het een zomer vol bluegrassliefde: de muziek van de bluegrassband die optreedt tijdens een barbecue-avond waar ze met de kampbegeleiders heen gaan, weerspiegelt Tycho’s en Olivers hevige gevoelens van verliefdheid. Zulke muziek had Tycho nog nooit gehoord. Muziek? Het leek wel hitte met een stem. De razendsnelle ritmes en de banjo die ontplofte waren als de warmtegolven rond de barbecue – maar dan tot klank gebracht. (p. 61) Edward van de Vendel slaagt er in om de verwarde en verwarrende gevoelens van Tycho en Oliver treffend te verwoorden: hun zinderende verliefdheid, maar ook enige aarzeling over het ongewone van de situatie en onzekerheid over de reacties van hun omgeving. Vooral Olivers houding is dubbelzinnig. Hij lijkt op een uitdagende manier voor zijn relatie met Tycho te willen uitkomen, maar tegelijkertijd wil (of kan) hij Tycho niet bij zijn voetbalvrienden introduceren. Dit boek verscheen voor het eerst in 1999 en werd in 2006 opnieuw uitgegeven (derde druk), naar aanleiding van Van De Vendels tweede roman over Tycho Zeling ‘Ons derde lichaam’. In 2000 werd het werk bekroond met de Gouden Zoen voor de beste jeugdroman. Die onderscheiding is zeker verdiend, ook al zakt het middendeel van het verhaal een beetje weg en moeten Vlaamse lezers wel even wennen aan het Noord-Nederlandse taalgebruik. ‘De dagen van de bluegrassliefde’ is een roman die jongeren zal aanspreken, zeker wanneer die – net als Tycho – op zoek zijn naar hun seksuele identiteit.
Verberg tekst